"Varvara demonstrates deep knowledge and her experience and consistency in her work. Her practical approach is clear and coherent. Selection of visual language is clear and refers to a chosen artistic strategy. There is a reevaluation of one's experiences of the 1990s. There were many things which seemed to be normal from an esthetic and ethical point of view around 30 years ago, but dramatic changes in society lead us to different values. So we can perceive fascinating observations of that process. 
       There is a deep analysis, well done preliminary work and a very serious attitude to printmaking techniques. For example, we can see wonderful results in reaching out the color accuracy in silkscreen, when the prints consist of many color layers. Also a deep immersion in raster work issues could be seen on the prints. The new approach is demonstrated in a well-studied field: how rastr angles could affect the final result and the way how processed colors could match. Or vice versa, how, without changing the angle, get a beautiful color at the end. This is a worthwhile innovation to use for further projects". *
* — from the review of the Alionka and Raw Capitalism 2.0 projects,
June 2020

Nowy Wschód
Varvara Tokareva jest artystką, która swoją stronę internetową opatrzyła angielską nazwą printingmadnessforever i tytułem "Raw Capitalism". Te dwa zwroty wiele wyjaśniają, a w bezpośredniej rozmowie, autorka podaje jeszcze jeden trop "New East".
       Varvara pochodzi z Rosji, mieszka w Polsce i jej angielski, który, jak niektórzy piszą nawet w memach, jest językiem niezbędnym dla współczesnego artysty, pokazuje też jeden z paradoksów Nowego Wschodu. Tak, jak kiedyś była by to łacina, później być może francuski, obecnie angielski służy do komunikacji Rosjance w Polsce. To jest już pierwszy znak Nowego Wschodu, jesteśmy pozbawieni korzeni, poruszamy się w fikcyjnym świecie, który bardziej przypomina kolorowy śmietnik, niż to, co przywykliśmy nazywać kulturą. Jest filmem reklamowym i to raczej klasy B.
       Twórczość Varvary Tokarevej to dość totalna próba poradzenia sobie środkami graficznego powielania obrazu, z surowym, nieobrobionym i dość pokracznym kapitalizmem. Jej termin Nowy Wschód opisuje przemiany w tej luce między mitycznym Zachodem i równie mitycznym Orientem. Historie opisywane i budowane przez Varvarę, to postaci, od radzieckiej, a istniejącej do dziś i to ze sporym sukcesem, czekolady Alionka i jej twarzy, małej dziewczynki, niezmienionej od lat 50-tych. Przez podobizny wyznawców gumy do żucia Wrigley, aż do dziwacznego konglomeratu kulturowego i wizualnego, na granicy Zgorzelca i Gorlitz. Wraz z artystką utknęliśmy w pułapce przestrzeni bez tradycji, przestrzeni o tak odmiennym, radykalnie złym guście, przestrzeni, którą zapełniają ruchliwe, żywotne byty, o niespotykanych możliwościach dostosowania się i adaptacji. Byty, które tworzą pokraczne litery, napisy reklamowe, filmy i obrazy, a finalnie śmieci. Śmieci kolorowe, bajkowe, praktycznie nie do odróżnienia od dóbr. Jest to świat, w którym tracimy rozeznanie, co jest odpadem, a co produktem. Świecie, gdzie zupełnie dla nas obcy język służy do wzajemnej komunikacji ludzi tak bliskich kulturowo.
       Nie mamy tradycji, budujemy coś nowego, prowizorycznie trwałego, niby na chwilę, a być może właściwie na wieki. To, co robi artystka, to obserwacja, zapisywanie pozbawione oceny, ale nie pozbawione zdziwienia i też, pewnej dozy fascynacji Nowym Wschodem, naszym jedynym miejscem na Ziemi.
July 2020, Wroclaw, Poland.
A characteristic feature of Varvara Tokareva's artistic activity is her considerable flexibility in the extended area of printmaking, graphic design, typography, photography, video art, as well as at the intersection of these disciplines. The permeation of these disciplines is embedded in her artistic technique; in fact, it is everything that can be found on the verge and intersection.
       She is interested in the systemic transformation and consequently, the transformation of visual culture in the 1980s and 1990s as well as the aesthetics of advertising. With creative interest, she observes the aesthetic shifts and the development of new aesthetic models suspended between the old and the new order, between communism and capitalism, between the east and the west. She explores the marginal visual culture of the so-called “New East” and the post-Soviet aesthetics. 
       The starting point for her large-format print installations made in the silkscreen and pigment printing techniques are photo-essays, sketches, notes and images stored in memory during her journeys between Russia, Poland, the Czech Republic, Slovakia, and her peregrinations to little towns of Lower Silesia. What evidently attracts the printmaker's sight is urban typography, signs, signboards, tags. Her use of iconic “made in the USSR” analogue cameras (ЛОМО Сме́на), which she also collects, is of significance to her practice of capturing images. 
       ​​​​​​​A representative of the micro Post-Gen X/Pre-Millennial Generation, as a little girl endowed with visual sensitivity, she could follow the expansion of global advertising to the post-communist markets and the newly developing consumerist habits. As an artist she draws on the aesthetics of advertising. Junk Coca-Cola cans, used McDonald’s, Snickers, Starbucks or Wrigley Spearmint wrappings appear in her works as signs and symbols of globalisation which she juxtaposes for comparison with the face of Alionka from the wrapping of the most popular chocolate bar in the Soviet and post-Soviet Russia.
Summer 2020, Poland.